Dragracing: Favorieten sneuvelen in Finse sauna

In Alastaro gebeurt altijd iets bijzonders en dat was dit jaar bij de derde ronde van het FIA Europees Kampioenschap Drag Racing niet anders. Bij voor Finse begrippen tropische temperaturen bleven toptijden uit, maar de vele verrassingen in de eliminaties, waardoor bijna alle favorieten al in een voortijdig stadium sneuvelden, maakten veel goed. Wie geld had gezet op overwinningen van Micke Kågered (Top Fuel), Anders Nilsson (Pro Modified) en Richard Sundblom (Pro Stock) had zijn reis naar Finland snel terugverdiend. Alleen met de zege van Johan Lindberg bij de Top Methanol Funny Cars viel weinig winst te maken.

Tekst: Remco Scheelings
Foto's: Remco Scheelings

De FHRA Nitro Nationals op de Finse baan van Alastaro was de derde wedstrijd van het FIA Europees Kampioenschap Drag Racing. Na de grotendeels verregende tweede ronde in Tierp, kregen de rijders nu omstandigheden voorgeschoteld waar naar zuurstof snakkende motoren niet vrolijk van worden.



Tijdens de kwalificaties liepen de temperaturen in de in deze tijd van het jaar langdurig brandende Finse zon zelfs op tot 33 graden, terwijl het kwik op de dag van de eliminaties op 24 graden bleef steken. Snelle tijden konden dan ook worden uitgesloten, zeker omdat de baan van Alastaro na de nieuwe asfaltlaag van vorig jaar weliswaar de meest vlakke van Europa is, maar door het beperkte aantal wedstrijden dat er gereden wordt, minder grip biedt dan banen als Santa Pod of Tierp Arena. De speciale sfeer die er altijd in Alastaro heerst en de verrassend verlopen eliminaties maakten de FHRA Nitro Nationals in alle opzichten toch tot een meer dan geslaagd evenement.


Stig Neergaard

Stig Neergaard sterk
In de Top Fuel klasse maar liefst elf auto's aan de start, waardoor er met acht beschikbare plaatsen in de eliminaties serieus gekwalificeerd moest worden. Stig Neergaard had voor de gegeven omstandigheden de beste set-up voorhanden, want de Deen was in bijna iedere kwalificatierun als snelste onderweg, bezette na vier runs dan ook met 4,282 seconden de eerste positie en troefde daarmee een drietal Finnen af.


Anita Mäkelä

Op twee, en met een minimaal verschil, Antti Horto (4,285 seconden), terwijl Anita Mäkelä (4,306 seconden) als snelste rijder van dit seizoen meer moeite had met de omstandigheden en genoegen moest nemen met kwalificatiepositie drie. Janne Ahonen verraste bij zijn rentree door in 4,378 seconden de vierde plaats voor zich op te eisen.


Janne Ahonen

Regerend kampioen Micke Kågered stond op vrijdag zelfs nog op positie nummer elf, maar de Zweed verbeterde zich op zaterdag en sloot de kwalificaties als vijfde af. Liam Jones, en een na zijn sterke optredens eerder dit jaar in eigen land wat tegenvallende Jari Halinen, bezetten de zesde en zevende positie.


Stefan Gunnarsson

In pas zijn tweede wedstrijd slaagde Stefan Gunnarsson er met een achtste positie in om zich voor de eliminaties te plaatsen. De tijd van Gunnarsson was 4,468 seconden en hoewel het veld niet bepaald snel was, bedroeg het verschil tussen de eerste en achtste positie slechts 0,2 seconden en beloofden het dus spannende eliminaties te worden. Eerste 'non-qualifier' was uiterst verrassend Duncan Micallef, terwijl Timo Lehtimäki en Björn Mårtensson de rij sloten.


Antti Horto

Letterlijk vuurwerk
De eerste eliminatieronde leverde met de uitschakeling van Mäkelä door Jones (4,247 tegen 4,248 seconden) al meteen de eerste verrassing op. Kågered ontsnapte door op reactietijd Ahonen te kloppen. De halve finales zorgden weliswaar voor spektakel, maar niet op de manier waarop de echte fans dat graag zien. In de run tussen Neergaard en Kågered explodeerde bij de Deen de motor waardoor de regerend kampioen in 4,20 seconden de winst greep.


Micke Kågered

De tweede halve finale leek een kopie, want nu was het de beurt aan Horto om de hele inhoud van zijn motor de lucht in te blazen. Enige verschil was dat Horto wel zijn halve finale won, omdat Jones zijn auto op de startlijn niet stil kon houden en een rood licht trok. De schade bij Horto was zo groot, dat de Fin in de finale verstek moest laten gaan. De eliminaties eindigden daardoor in een anticlimax, waarbij Kågered in een bye run rustig naar de overwinning reed.